اتخاذ تصميمات مناسب يکی از وظايف اصلی مديران سازمان است. بخش مهمی از انجام اين کار، تعيين کارآمدترين و اثربخش ترين ابزار برای رسيدن به تصميم است. برای رسيدن به نتيجه‌ای موفق از يک تصميم، پذيرش تيم کاری در مورد آن بسيار اهميت دارد و نمی‌توان به‌صورت خودرای تصمیم‌گیری کرد. برای رسيدن به تصميمی بهينه، سبک رهبری شما کاملا تعيين‌کننده است. ابزار مدل Vroom-Yetoon-Jago که به اختصار ابزار V-Y-J ناميده خواهد شد چارچوب مناسبی برای انتخاب بهترين سبک رهبری متناسب با بهينه‌ترین تصميم به شما ارائه می‌کند.
معرفی ابزار
در هنگام تصميم‌گيری، سبک رهبری و ميزان مشارکتی که از اعضای گروه خود خواهيد گرفت، از سه عامل مهم تاثير خواهند گرفت: 
 کيفيت تصميم: برای شما چه ميزان اهميت دارد که تصميم «درست» بگيريد؟ هر چقدر برای شما اهميت داشته باشد که تصميم درست‌تری اتخاذ کنيد، نياز است افراد بيشتری را در تصميم‌گيری خود درگير کنید. 
 همراهی کارکنان: چقدر اهميت دارد که کارکنان شما تصميم پيش رو را بپذیرند؟ اگر چنين الزامی برای شما وجود داشته باشد بايد حداکثر مشارکت در تصمیم‌گیری را در ميان کارکنان ايجاد کنيد. 
 محدوديت زمانی: برای تصمیم‌گیری چقدر زمان داريد؟ اگر زمان قابل قبولی در اختيار داشته باشيد، به نظر می‌رسد فرصت مناسبی برای استفاده از نظرات ديگران و تشکيل تيمی برای تصمیم‌گیری خواهيد داشت.
سبک رهبری شما در نحوه تصمیم‌گیری تاثيرگذار است. در ابزار V-Y-J سه سبک رهبری و پنج فرآيند مختلف برای رسيدن به بهترين تصميم پيش رو قرار دارد:

سبک خودرايي: مدير تصميم می گيرد و به ديگران اطلاع می‌دهد. برای چنين سبکی دو فرآيند جداگانه وجود دارد.
فرآيندها خودرايي Autocraticو (1 A): فرد از اطلاعات موجود خود استفاده و تصمیم‌گیری می‌کند. 
خودرايي Autocraticو (2 A): فرد از زيردستان خود اطلاعات خاصی دریافت می‌کند و سپس تصميم می‌گيرد. در اينجا لزوما از اين اطلاعات استفاده خاصی در تصمیم‌گیری نمی‌کنيد. 
سبک مشورتی: مدير اطلاعات را از تيم خود و ديگران گردآوری و سپس تصمیم‌گیری می‌کند.
فرآيندها مشورتی Consultativeو(1 C): مدير با اعضای گروه خود در مورد آنچه می‌خواهد انجام دهد صحبت می‌کند و نظرات آنها را جويا می‌شود. اينکه نظرات کارکنان را به صورت فردی يا جمعی بپرسد تفاوتی ندارد، اين مدير است که تصميم نهايي را می‌گيرد. 
مشورتیConsultativeو(2 C): با وجود اينکه مدير مسوول تصمیم‌گیری است، اما تيمی برای شنيدن نظرات و پيشنهادهای ديگران تشکيل می‌دهد.
سبک مشارکتیCollaborative :  مدير و کارکنان برای رسيدن به يک تصميم با هم همفکری و مشارکت می‌کنند. 
فرآيندها گروه کاری Groupو(2 C): اعضای گروه کاری پس از توافق تصميمی مشترک می‌گيرند. مدير نقشی تسهيل کننده دارد و به اعضای تيم برای رسيدن به تصميم کمک می‌کند.

برای تعيين اينکه کدام سبک و فرآيند مناسب شما است، می‌توانيد با طرح چند پرسش بله/خير موقعيت خود را مشخص کنيد و درخت تصمیم‌گیری شما بر اساس همين پاسخ‌ها تشکیل خواهد شد. می‌توانيد اين سوالات را از خود بپرسيد:
1. آيا کيفيت فنی تصميم پيش رو بسيار مهم است؟ به عبارتی ديگر، آيا پيامدهای ناشی از تصميم نادرست قابل توجه است؟
2. آيا برای موفقيت در تصميم نياز به پذيرش و همراهی کارکنان داريد؟ 
3. آيا برای تصمیم‌گیری اطلاعات کافی در اختيار داريد؟ 
4. آيا صورت مساله‌ای که در مورد آن بايد تصمیم‌گیری شود، به خوبی توسط شما درک و برای آن راه حل پيش‌بينی شده است؟
5. آيا با خود به اين جمع‌بندی منطقی رسيده‌ايد که در صورت تصمیم‌گیری فردی، کارکنان تصميم شما را بپذيرند؟
6. آيا برای رسيدن به تصميم و راه‌حلی مناسب اهداف تيم با اهداف سازمان همسو شده‌اند؟
7. آيا امکان بروز تعارض برای رسيدن به تصميم بهينه در ميان گروه کاری شما وجود دارد؟
با استفاده از درخت تصمیم‌گیری مرتبط با ابزار مدل Vroom-Yetton-Jago احتمال انتخابی صحيح‌تر برای تصمیم‌گیری بيشتر می‌شود: برای استفاده از اين ابزار مطابق با درخت تصمیم‌گیری، با دقت به پرسش‌های مطرح شده پاسخ دهيد و بر اساس آن فرآيند و سبک رهبری مناسب را انتخاب کنید. برای مثال اگر پاسخ به پرسش اول و دوم، گزينه خير باشد، شما می‌توانيد از فرآيند A1 مطابق با جدول راهنما استفاده کنيد. به ياد داشته باشيد اين ابزار با وجود مفيد بودن کمی پيچيده و زمان بر است، اما برای رسيدن به تصميم مناسب‌تر، صرف وقت و انرژی کاری ارزش آفرين است.
+ نوشته شده توسط محمد در یکشنبه سوم آذر ۱۳۹۲ و ساعت ۹:۱۴ ق.ظ |